- فضايل اهل بيت (عليهم السلام) از منابع اهل سنت
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- همه صفحات
وصى محمد(صلى الله عليه وآله وسلم) كجاست؟ پس تو مى گويى: بلى، منم; اين جا هستم. پس منادى صدا مى زند: دوستانت را وارد بهشت و دشمنانت را وارد جهنم كن; پس تو تقسيم كننده بهشت و جهنمى[156].»
ابن مسعود گفت: رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود: «يا على! براستى تو تقسيم كننده بهشت و جهنم هستى; تو در بهشت را مى كوبى و دوستانت را بدون حساب وارد بهشت مى كنى[157].»
عامربن واثله ـ كه آخرين شخص متوفى از صحابـه است ـ از على(عليه السلام)نقل كرده كه فرمود: «رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم)فرمود: «اى على! تو وصى من هستى; جنگ با تو جنگ با من است; و صلح با تو، صلح با من. تو امام و پدر امامان هستى كه يازده نفر بعد از تو هستند. امامانى كه پاك ومعصومند واز آنها مهدى(عليه السلام)است كه زمين را پر از قسط و داد مى كند. پس، واى بر دشمنان اينها. اى على! اگر كسى تو و فرزندانت را به خاطر خدا دوست بدارد، خداوند او را با تو و اولاد تو محشور مى كند. و شما با من در درجات بلند (بهشت رضوان) هستيد. تو تقسيم كننده بهشت و جهنمى، دوستانت را به بهشت و دشمنانت را به جهنم وارد مى كنى[158].»
على (عليه السلام) حجّت خدا بربندگان خداست
رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود: «من و على، حجت خدا بربندگانش هستيم[159].»
انس بن مالك گفت: من نزد رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) بودم; دراين هنگام على(عليه السلام) جلو آمد. پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود: «من واين ]على(عليه السلام)[ حجت خدا بربندگانش در قيامت هستيم[160].»
حجت بودن در قيامت، فرع بر حجت بودن در دنياست. اگر كسى در دنيا اطاعتش لازم باشد و در انديشه و عمل، حجت و دليل قرار گرفته باشد، در قيامت نيز حجت در حساب، جزا و پاداش خواهد بود; والاّ حجت بودن در قيامت بدون حجت بودن در نيا معنا ندارد.
