فراهم آوردن امكانات ازدواج دائم براى اينان در مرحله اوّل و در صورت نبود آن، وجود امكانات ازدواج مؤجّل و مدّت دار بهترين راه براى حفظ شخصيّت ايمانى و مذهبى آنان است. هر چند بايد در پرتو تعليم و تربيت صحيح به معرفت عالى دينى وانسانى برسند كه از جهات ديگر بتوانند در شرايط نامساعد فرهنگى ايمان خويش را نگهدارند .

و گروهى ديگر از مردم هستند كه حدّ ومرز انسانى و دينى هيچ معنا و مفهومى برايشان ندارد . ميل به هر انحرافى در آنان قوى است. ساختار فكرى و فرهنگى آنان به گونه اى است كه هر امر مذهبى، مقدّس و وابسته به مذهب را به مسخره مى گيرند. اينان اگر هم امكانات لازم را براى ازدواج دائم داشته باشند، آزادى جنسى را ترجيح مى دهند، و اگر هم امكانات نداشته باشند، حاضر نيستند در محدوده ازدواج مؤجّل به خواهش نفس پاسخ گويند. هرج و مرج جنسى را پذيرا هستند. در چشم چرانى، در پى نواميس ديگران افتادن، خود ارضايى و... بى پروااند.

بزرگترين مشكل جامعه ومردم، اين گروه هستند، كه اميرمؤمنان(عليه السلام)به آنان نام «هَمَجٌ رَعاعٌ»^[45]داده است (چون) مگسان كوچك وناتوانند (نادان ونفهم، كه به انواع زشتيها آلوده اند) كه هر آوازه كننده اى (به هر راهى) را پيروند و با هر بادى مى روند.(درست را از نادرست تميز نداده و به دين خدا پايدار نيستند و به هرراه كه پيش ميآيد مى روند) از نور دانش روشنى نطلبيده اند (در تاريكى نادانى مانده اند) و به پايه استوارى (عقايد درست و فرهنگ جامع انسانى) پناه نبرده اند»^[46](باورهاى حقّه، آنها را فرا نگرفته و دنباله رو و پيرو گمراهان و گمراه كنندگان شده اند).

گروه سوّم، توانايى منحرف كردن گروه اوّل را ندارند لكن اگر آزاد و رها باشند گروه دوّم را كه داراى پايه مذهبى سست و شخصيتى نسبى هستند; به جانب خود فرا مى خوانند، تابراى رسيدن به مطلوب انحرافى خويش مزاحم كمتر داشته باشند.