- آيين زندگى و درسهاى اخلاق اسلامى
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- همه صفحات
«بلكه دنياى حاضر و آماده (يا زودگذر) را دوست داريد (آنرا مى گيريد) و آخرت را وامى گذاريد.» [456]
«بدا به حال هر عيب گوى طعنه زن، آنكه مالى جمع كند و آن را شماره و اندوخته نمايد، پندارد كه مالش او را براى هميشه نگه مى دارد، نه چنين است مسلماً در آتش شديدى كه او را درهم شكند، افكنده مى شود.» [457]
«اما آنكه (از طاعت خدا) سرپيچى كرد و زندگى دنيا را برگزيد، همانا دوزخ جايگاهش است.» [458]
روايــات
از پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم): «اى پسر مسعود! پروردگار متعال كه فرموده است: «لِيَبْلُوَكُمْ اَيُّكُمْ اَحْسَنُ عَمَلاً» قصد كرده كه كدام يك از شما بى رغبت تر در دنيا هستيد، به راستى دنيا، دار غرور و فريب و خانه كسى است كه (در بهشت) خانه ندارد، و براى دنيا جمع مى كند كسى كه داراى عقل نيست، حقيقتاً نادان ترين مردم كسى است كه دنيا را بجويد (براى دنيا)، پروردگار متعال (در پستى دنيا) فرموده است: اِعْلَمُوا اَنَّما الْحَيوةُ الدُّنْيا لَعِبٌ و لَهْوٌ (تا آخر آيه شريفه كه قبلاً ترجمه شد).» [459]
در تفسير آيه اى كه قول ابراهيم(عليه السلام) را نقل مى كند كه آن حضرت به خدا عرض مى كرد: «پروردگارا مرا خوار مكن در روزى كه مردم برانگيخته مى شوند، روزى كه نفع نبخشد به انسان مالى و نه اولادى مگر آن كسى كه روى به خدا آورده باشد با قلبى سليم (كه منفعت از آن اوست).» [460]
