- آيين زندگى و درسهاى اخلاق اسلامى
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- همه صفحات
محبت دنيا براى خود دنيا منشأ همه گونه فتنه و فساد و بديها است و به عكس محبت دنيا براى رضاى خدا و يا تحصيل آخرت، منشاء و سرچشمه همه خوبيهاست و موجب مصونيت شخص از فكرها و اعتقادهاى باطل و اخلاق و اعمال فاسد مى شود.
در مدارك اسلامى با بياناتى، گاه از خود دنيا و زندگى دنيا و شؤون آن مانند; رياست و جاه دنيا و زن و فرزند و مال دنيا، مذمّت و نكوهش شده است (تا شخص با ايمان، محبت بالذات به دنيا و شؤون دنيا پيدا نكند) و گاه از دوست داشتن دنيا و دوست داشتن شؤون دنيا.
قرآن كريم
«آيا به جاى آخرت به زندگى دنيا راضى شديد؟ (در حالى كه) متاع دنيا نسبت به متاع آخرت جز اندكى نيست.» [453]
«اى مردم وعده الهى (نسبت به روز جزا و نعمتهاى اخروى) حق است; پس فريب ندهد شما را زندگى دنيا (كه از نعمتهاى آخرت باز مانيد).» [454]
«بدانيد (اى مردم) كه زندگى دنيا (امورى بى ارزش و سريع الزوال بيش نيست) بازيچه و باز دارنده (از ياد خدا و آخرت) است و مايه زينت و آرايش و باعث فخر و مباهات بر يكديگر و فزون طلبى در اموال و اولاد است. (زندگى دنيا از نظر ظاهر و زيبايى در ابتداء، و سرعت زوال و زشتى در انتهاء) مانند بارانى است كه ببارد و گياهى ببار آورد كه (طراوت و زيبايى) آن، شگفت آورد كافران را، ولى (طولى نكشد كه) خشك شود و آن را زرد ببينى و عاقبت هم ريزه ريزه و در هم شكسته گردد و در آخرت (براى كسى كه دنيا طلب بوده و هيچ به فكر آخرت نبوده) عذابى شديد مهيّاست، و (براى كسى كه به وسيله دنيا، طلب آخرت مى كرده) از جانب خدا آمرزش و خوشنودى است، و زندگى دنيا (براى دنيا طلب) به جز متاع فريب نيست.» [455]
