از امام صادق(عليه السلام): «معروف چيزى است سواى زكوة، پس به سوى خداوند عزّوجلّ به برّ و نيكى و صله رحم تقرّب جوييد.» ^[432]

از امام صادق(عليه السلام): «كسى كه بخواهد خدا او را در رحمتش داخل و در بهشتش ساكن كند خُلقش را بايد نيكو كند، و از نفسش به ديگرى بايد انصاف دهد، و يتيم را بايد رحم كند، و ضعيف را بايد كمك كند، و براى خداوندى كه او را خلق نموده بايد تواضع كند.» ^[433]

از رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم): «كسى كه از مالش فقير را مواسات كند و از نفسش مردم را انصاف دهد; او به حقيقت مؤمن است.» ^[434]

] نيكى به والدين و خويشان [

اسلام، در دستورش به احسان و نيكى به ديگران، خصوصاً به پدر و مادر و بعد از آن به ساير ارحام و خويشاوندان اهتمام بيشترى به خرج داده است و آنان را مقدم بر ديگران ياد كرده و سفارش بيشترى در باره ايشان نموده تا جايى كه رفتار خلاف بِرّ و احسان را (و يا مجرد ترك شفقت و احسان را) نسبت به آنان، كه از آن به عقوق پدر و مادر و قطع رحم تعبير شده، از محرمات شديده و گناهان كبيره به شمار آورده است. مسلمان هرگز نبايد از پدر و مادر يا ساير ارحام و خويشان خود ببرَد و آنان را آزرده نمايد كه با اين كار معصيت بزرگى مرتكب شده، خود را مستحق عقوبت دنيوى و اخروى نموده است.

قرآن كريم

«خدا را پرستش كنيد و چيزى را شريك او ننماييد، و به پدر و مادر و به صاحبان قرابت و خويشان احسان و نيكى كنيد.» ^[435]