از امام باقر(عليه السلام): «همانا امر به معروف و نهى از منكر راه پيامبران و طريقه نيكان است، فريضه اى است بزرگ كه فرائض ديگر بر آن برپا مى شود و راه ها ايمن مى گردد و كسبها حلال و آنچه به ستم گرفته شده رد مى شود و زمين آباد مى گردد و از دشمنان انتقام كشيده مى شود و امر، مستقيم مى گردد; پس به دلهاتان (از كارهاى منكر و ناشايست) انكار و نفرت كنيد و با زبانهاتان دور افكنيد و پيشانى هاى مرتكبين را سخت بكوبيد و در راه خدا از سرزنش هيچ سرزنش كننده اى نترسيد; پس اگر پند پذيرفتند و به سوى حق برگشتند، ايرادى بر آنان نيست; جز اين نيست كه ايراد بر كسانى است كه به مردم ستم مى نمايند ودر زمين به ناحق تجاوز مى كنند، براى آنان است عذابى دردناك، و در اين مورد، به بدنهاتان، با آنان مبارزه كنيد و به دلهاتان دشمنشان داريد; بى آنكه سلطنتى را خواستار و يا مالى را جويا باشيد و يا به ستم پيروزى را خواسته باشيد تا آنكه به سوى امر خدا برگردند و به راه طاعت او بروند.» ^[385]

از رسول اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم): «پيوسته امت من در خير و خوبى هستند; مادامى كه امر به معروف و نهى از منكر كنند و يكديگر را بر بِرّ و نيكى كمك نمايند و چون اين دو كار را ترك كنند، بركات از آنان گرفته شود و بعض ايشان بر بعض ديگر مسلط شود و براى آنان نه در زمين و نه در آسمان ياورى نباشد.» ^[386]

از على(عليه السلام): «امر به معروف و نهى از منكر را ترك نكنيد كه اشرار شما بر شما تسلط داده شود و بعد دعا كنيد و مستجاب نشود.» ^[387]

از امام صادق(عليه السلام): «مردى آمد نزد رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) و گفت: مادر من دست هيچ لمس كننده را از خود دفع نمى كند. رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) به او فرمود: مادرت را حبس كن (در خانه نگهدار). آن مرد گفت: اين كار را كرده ام (فايده نبخشيده است). فرمود: آنان را كه وارد بر او مى شوند منع كن. گفت: اين كار را نيز كرده ام. فرمود: مادرت را زنجير كن; كه تو هيچ نيكى به مادرت نخواهى داشت افضل از اين كه او را از محرمات خداوند عزّوجلّ منع نمايى.» ^[388]