- آيين زندگى و درسهاى اخلاق اسلامى
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- همه صفحات
قرآن كريم
«اى كسانى كه ايمان آورده ايد، قومى قوم ديگر را مسخره و استهزاء نكند، شايد كه آنان بهتر از ايشان باشند و نه زنانى زنان ديگر را، شايد كه آن زنان مورد تمسخر، بهتر از ايشان باشند و يكديگر را عيب مكنيد و به لقبهاى زشت مخوانيد...» [330]
سبك شمردن و اهانت و تحقير
و ايذاء و ترساندن مؤمن
امور مذبور (گذشته از اين كه از اقسام و مصاديق ظلم است و ظلم عقلاً و شرعاً بسيار قبيح و حرام است) در مدارك اسلام تحت همين عناوين خاص نيز منع و تهديد شده است كه نمونه اى از آنها در اينجا ذكر مى شود.
روايــات
از رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم): «كسى فقير مسلمانى را سبك شمرد; مسلّماً به حق خدا خفّت و اهانت نموده و خداوند در روز قيامت او را خوار و خفيف سازد، مگر اين كه (در دنيا) توبه كند; و كسى كه فقير مسلمانى را اكرام كند خداوند در روز قيامت از او راضى باشد، و آگاه باشيد كسى كه برادر مسلمان خود را اكرام مى نمايد، همانا خداوند عزّوجلّ را اكرام مى كند.» [331]
از رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم): «كسى كه فقير مسلمانى را از جهت فقرش اهانت و استخفاف كند به تحقيق نسبت به خدا استخفاف كرده و پيوسته در غضب و نارضايى خداوند عزّوجلّ باشد تا آن فقير را راضى كند.» [332]
