- آيين زندگى و درسهاى اخلاق اسلامى
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- همه صفحات
قرآن كريم
«كسى كه خود مرتكب خطايى يا گناهى شود و به كسى كه بَرىء از آن باشد، نسبت دهد، حتماً بهتانى و گناهى آشكار را به دوش گرفته است.» [318]
«آنانكه مردان و زنان با ايمان را به غير آنچه اكتساب نموده اند (يعنى به نسبت دادن به آنان امرى را كه نكرده و نگفته باشند) بيازارند، حتماً بهتانى و گناهى آشكار را به دوش گرفته اند.» [319]
روايــات
از رسول اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم): «غيبت آن است كه ياد كنى برادر ايمانيت را به آنچه او كراهت دارد. (سپس فرمود:) بدان كه چون ياد كنى برادر ايمانيت را به آنچه در اوست، حتماً از او غيبت كرده اى، و چون ياد كنى او را به آنچه در او نباشد حتماً بهتان و افتراء به او زده اى.» [320]
از امام صادق(عليه السلام): «غيبت آن است كه درباره برادر ايمانيت آنچه را كه خدا از او بر ديگران مستور كرده است بگويى، و اما چيزى را كه آشكار است; مانند تندى و عجولى او را بگويى; پس غيبت (حرام) نخواهد بود، و بهتان اين است كه درباره او چيزى را كه در او نيست بگويى.» [321]
از امام صادق(عليه السلام): «كسى كه مرد يا زن با ايمانى را بهتان زند به چيزى كه در او نيست، خداوند او را در روز قيامت برانگيزاند در (مانند) چرك و خونى كه از فرج زنان تبه كار بيرون آيد، تا اين كه از آنچه گفته خارج شود.» [322]
