- آيين زندگى و درسهاى اخلاق اسلامى
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- همه صفحات
آگاهى
بايد دانست كه خدمتگزاران فرهنگ دين، از محصلين و مبلّغين و علماء واقعى (نه هر بيكاره سودجو و گرگان در لباس ميش)، در قرون اخيره اگر غالباً به كسب و تجارت و زراعت و صنعت اشتغالى نداشته اند نه تنها بيكار و طفيلى اجتماع نبوده و نيستند; بلكه سنگين ترين زحمات و خدمات معنوى و يا مقدمات آن را عهده دار و متحمل بوده اند كه با انجام آنها غالباً فرصت اشتغال به خدمت ديگرى ندارند; در حالى كه از زندگى مادى هم، اگر نگوييم بيش از حد نازل، مسلماً بيش از حد متوسط را بهرهور نشده اند. آرى كسانى كه با خدا و انبياء و اوصياء دين و حفظ و پيشرفت آن (دانسته يا ندانسته) در واقع، مخالفت و دشمنى دارند به يقين با كاركنان فرهنگ دين هم پيوسته در مقام دشمنى و افتراء و خرده گيرى بوده و هستند و براى تشريح اين حقيقت مجالى جداگانه لازم است..
صنعت
كارخانجات و ساختن همه گونه وسائل و آلات و ادواتى كه به نفع بشر و مورد نياز زندگى مشروع آنان است (نه مانند صنعت شراب) در اسلام مباح و حلال است.
روايــات
از امام صادق(عليه السلام): «انواع و اقسام آلات و ادواتى كه بندگان خدا به آنها نياز دارند كه منافع ايشان از آنهاست و قوام زندگيشان به آنها، و كفايت احتياجاتشان در آنهاست، حلال است ساختن آن و آموختن آن و كار كردن با آن و در آن از براى خود يا براى غير خود.» [228]
