- آيين زندگى و درسهاى اخلاق اسلامى
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- همه صفحات
ابوعمرو شيبانى، مى گويد: «ديدم اباعبدالله (امام صادق(عليه السلام)) را بيل در دست و بر او جامه درشتى بود و در بستان خود كار مى كرد و عرق از پشتش مى ريخت، گفتم: فدايت شوم بيل را به من ده تا شما را در كارتان كفايت كنم. فرمود: من دوست دارم كه مرد در جستجوى معيشت به حرارت آفتاب اذيت كشد.» [211]
فضل بن ابى قرة مى گويد: «بر ابى عبدالله (امام صادق(عليه السلام)) در بستان او وارد شديم، و گفتيم: فدايت شويم، بگذار ما برايت كار كنيم يا غلامان كار كنند، فرمود: نه، واگذاريد مرا، ميل دارم كه خداوند عزوجل مرا ببيند كه به دست خود كار مى كنم و به اذيت نفس خود، طلب حلال مى نمايم.» [212]
على بن ابى حمزه گويد: «ديدم اباالحسن (موسى بن جعفر(عليه السلام)) را، در زمين خود كار مى كرد و عرق پاهاى او را فرا گرفته بود، گفتم: فدايت شوم، مردان كجايند؟ فرمود: اى على! كسانى كه از من و پدرم بهتر بودند، با دست خود در زمينشان كار كردند. گفتم: آنان كه بودند؟ فرمود: پيغمبر و اميرالمؤمنين، و پدران من همه به دست خود كار مى كردند و اين از كار پيغمبران و اوصياء ايشان و نيكوكاران است.» [213]
از امام صادق(عليه السلام): «اگر گمان كردى يا به تو خبر رسيد كه اين امر (مردن، يا امر فرج) در فردا خواهد بود، باز هم طلب روزى را البته وامگذار.» [214]
از امام صادق(عليه السلام): «رنجبر كوشا در راه (كسب احتياجات) عائله اش، مانند مجاهد در راه خداست.» [215]
از امام صادق(عليه السلام): «كشاورزان گنجهاى خداوندَند در زمين او، و نزد خدا كارى، محبوبتر از كشاورزى نيست.» [216]
