قرآن كريم

«بلكه آنان بر آنچه خداوند به مردم از فضل خود داده رشك مى برند.» ^[77]

«آرزو نكنيد چيزى را كه خدا با آن بعضى از شما را به بعض ديگر فزونى و برترى داده است، مردان را از آنچه به دست آورده اند بهره اى است و زنان را نيز از آنچه كسب نموده اند بهره اى، و از فضل خدا بخواهيد (تا مثل آنچه را كه به ديگران داده به شما هم بدهد نه اين كه آن نعمت را از ديگرى زايل كند و به شما بدهد) كه خداوند به همه چيز دانا است.» ^[78]

روايــات

در تفسير آيه شريفه فوق از امام صادق(عليه السلام) نقل است كه فرمود: «يعنى احدى از شما نگويد: اى كاش آنچه به فلانى از مال و نعمت و زن نيكو داده شده است مال من بود; كه اين حسد است، و ليكن جايز است بگويد: پرودگارا مثل آن را به من عطا فرما.» ^[79]

از امام صادق(عليه السلام): «آفت دين، رشك و خودپسندى و نازيدن است.» ^[80]

از امام صادق(عليه السلام): «همانا رشك، ايمان را مى خورد; چنانكه آتش هيزم را.» ^[81]

از امام صادق(عليه السلام): «همانا مؤمن غبطه مى خورد و رشك نمىورزد، و منافق رشك مىورزد و غبطه نمى خورد.» (معنى غبطه در اول اين بحث گذشت). ^[82]

از امام صادق(عليه السلام): «از خدا بپرهيزيد و به يكديگر رشك مَوَرزيد.» ^[83]