- اخلاق اسلامى
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
- 152
- 153
- 154
- 155
- 156
- 157
- 158
- 159
- 160
- 161
- 162
- 163
- 164
- 165
- 166
- 167
- 168
- 169
- 170
- 171
- 172
- 173
- 174
- 175
- 176
- 177
- 178
- 179
- 180
- 181
- 182
- 183
- 184
- 185
- 186
- 187
- 188
- 189
- 190
- 191
- 192
- همه صفحات
انكار معاد و يا تفسير غيرصحيح، مسائل اخروى اثرى منفى در هنگام مرگ و خروج روح از بدن مى گذارد. آنها به جهت علاقه و دلبستگى به دنيا در حالت ترس و حزن هستند. ترس و وحشت نسبت به دنيايى كه براى خود فراهم آورده اند و اينك مى خواهند از آن جدا شوند و آينده اى كه در پيش رو دارند و حزن و اندوه نسبت به گذشته و لذّات و شاديهايى كه در آن بوده اند و به اتمام رسيده و دستشان از آنها كوتاه گشته است. البته حالت حزن و ترس دو حالتى است كه در تمام دوران زندگى با آنها همراه بوده است افراد دنياطلب به جز مواردى كه سرگرم بازيهاى دنيوى هستند در بقيه اوقات محزون از لذّات از دست رفته و داراى ترس از آينده مجهول مى باشند. سرگرمى هاى دروغين دنيوى و زودگذر مانع ظهور فعلى حزن و ترس است. و بمحض اينكه بپايان رسيد اندوه از آنچه گذشته است و ترس از ناامنى آينده در نفسش آشكار مى شود.
تنها اولياء خدا هستند كه به بيان قرآن مجيد حزن و ترسى ندارند[224] و در حال احتضار و فرا رسيدن مرگ فرشتگان او را بشارت به بهشت مى دهند[225] شخص فرو رفته در دنيا و لذّات دنيوى كه بسيار سخت جان مى دهد، در حالى كه فرشتگان مرگ او را مى زنند، جان مى سپارد[226]. و به اين نحو آنگاه كه وارد عالم آخرت شوند و زمان قيامت فرا رسد. در آنجا رابطه منفى خويش را با عالم آخرت بيينيد.[227]و[228]
* صفات برجسته اخلاقى
8
صفت عبارت از آن خاصيتى است كه در يك موجود به صورت ذاتى و يا عرضى يافت مى شود. مانند آتش كه خاصيت ذاتى آن گرما و حرارت است و يا نمك كه خاصيت ذاتى آن شورى است،(حرارت براى آتش و شورى براى نمك دو صفت ذاتى هستند) و يا مانند خاصيت علم حصولى براى نفس و يا خاصيت رنگ براى آب كه عرضى هستند. (سفيدى براى لباس و قرمزى براى آب دو صفت عرضى هستند) آيا صفات اخلاقى از خصايص ذاتى نفس است يا از خصايص عرضى آن؟ منظور اينست كه آيا صفات اخلاقى در نفس پنهان است و با گذشت زمان در شعاع اراده و رفتار ظهور فعلى پيدا كرده و در نفس آشكار مى شود. و يا اين كه در نفس هيچ چيز نيست; ولى داراى حالت انفعالى است و آنها را كسب كرده و از خارج مى گيرد؟
